طراحی آشغالگیرهای مکانیکی
محل قرارگیری دستگاههای آشغالگیر مکانیکی با توجه به سایر تجهیزات تصفیه تعیین می شود. آشغالگیر های مکانیکی می توانند در بالادست یا پایین دست پمپ های قرار بگیرند، زیرا بسیاری از پمپ های فاضلاب خام معمولی و به خصوص بزرگتر ، قادر به پمپاژ آشغالها می باشند. آشغالگیرهای مکانیکی به طور معمول در بالادست سیستم دانه گیری قرار دارند. آشغالگیرهای دانه ریز ، بسته به اندازه باز شدن آشغالگیر و تأثیر پیش بینی شده در تجهیزات غلظت دانه گیر ، می توانند در بالادست یا پایین پمپ ها قرار بگیرند.
با ارزیابی وضعیت طراحی تجهیزات، کنترل آب و هوا و کنترل بو باید تعیین شود که آیا آشغالگیرها باید در یک منطقه محصور و بسته باشد یا نه. در آب و هوای زیر صفر درجه سانتی گراد سازه باید به صورت محصور و در محیطی گرم قرار گیرد. قسمت های چنگک آشغالگیرهای مکانیکی و ناودان تخلیه باید در مناطق بادی پوشانده شوند. طراح همچنین باید توصیه های تولید کننده را در مورد ابعاد کانال ، دامنه ظرفیت ، آبگرفتگی بالادست و پایین دست ، نیازهای انرژی ، اطلاعات مربوط به افت فشار و نگهداری آشغال ها دنبال کند.
در هنگام طراحی آشغالگیرهای دستی ، کانال های آشغال نسبتاً کم عمق مورد نیاز است تا امکان تمیز کردن دستی با چنگک فراهم شود. همچنین یک صفحه زهکشی فراهم شده است که امکان تخلیه آشغال ها را قبل از بیل زدن فراهم می کند. کانتینر مورد استفاده برای انتقال آشغالها به وسیله حمل و نقل می تواند یک چرخ دستی تا یک سطل حمل شده توسط یک جرثقیل سقفی یا مونوریل باشد. وسیله انتقال هرچه که باشد ، طراح باید توجه ویژه ای به ایمنی اپراتور ، از جمله سکوهای غیر لغزنده و دارای نرده داشته باشد.
ضریب ایمنی کافی برای حد بالای آشغالگیری باید در طراحی آشغالگیرهای مکانیکی ، شستشو دهنده و کامپکتورها به دقت مورد توجه قرار گیرد. مطالعات قبلی نشان می دهد که فاکتورهای جریان پیک از 4 تا 6 تا 15 تغییر می کنند. آشغالگیرهای مکانیکی باید در برابر حد بالا و ناگهانی بار آشغال ها مقاومت داشته باشند و هماهنگی دقیق با سازنده آشغالگیر برای یک طراحی مکانیکی و ساختاری مناسب ضروری است. درایوهای فرکانس متغیر جریان می توانند برای جلوگیری از سایش بیش از حد تجهیزات در حالی که از افت فشار بیش از حد در پیک های ناگهانی آشغال ها جلوگیری می کنند ، استفاده شوند.
آشغالگیرهای مکانیکی ریز دانه به ملاحظات طراحی خاصی احتیاج دارند زیرا سرعت بالای به دام انداختن آشغال ها در آنها نسبت به آشغالگیرهای درشت دانه باعث گرفتگی و آسیب دیدن بیشتر آنها می شود. ملاحظات اصلی طراحی آشغالگیرهای مکانیکی شامل مواردی است از قبیل (1) آشغالگیر باید قبل از ایستگاه پمپاژ قرار بگیرد
(2) آشغالگیر دانه درشت قبل از آشغالگیر دانه ریز مورد نیاز است
(3) دانه گیری قبل از آشغالگیر ریز دانه لازم است
(4) حذف و جداسازی گریس نیز برای عملکرد مناسب الزامی است.
بهتر است که قبل از آشغالگیری ریز دانه ، خصوصاً در سیستمهای فاضلاب ترکیبی، آشغالگیری درشت دانه انجام شود. تعیین اینکه آیا آشغالگیری درشت دانه باید انجام شود یا نه، بستگی به ویژگیهای خاص سایت تصفیه دارد. برای این مسئله فاکتورهای کلیدی زیر باید مورد توجه قرار گیرد.
در مقایسه با فاضلاب های بهداشتی ، سیستم فاضلاب ترکیبی اشیاء بزرگتری را حمل می کنند که حذف آنها دشوار است و یا حتی می تواند باعث آسیب رسیدن به برخی از آشغالگیرهای مکانیکی دانه ریز شود. فاضلاب های ترکیبی دارای بارهای جامد بیشتری هستند که می توانند تجهیزات آشغالگیری را تحت تأثیر قرار دهند.
انواع خاصی از آشغالگیرهای ریز دانه وجود دارند که تقریباً می توانند به راحتی بدون قرارگیری آشغالگیرهای مکانیکی درشت دانه قبل آنها ، کار کنند. به عنوان مثال ، آشغالگیرهای چندگانه میله ای و آشغالگیرهای پله ای ثابت کرده اند که می توانند در این شرایط به درستی کار کنند. در مقابل ، آشغالگیرهای ریز دانه صفحه ای سوراخ دار به احتمال زیاد به آشغالگیرهای دانه درشت احتیاج دارند زیرا این آشغالگیرها بیشتر در معرض آسیب دیدن توسط اشیاء بزرگ هستند. میکرواسکرین ها به سیستمهای آشغالگیری دانه درشت که برای کارکرد مناسب در بالادست نصب می شوند ، وابسته هستند.
مقدار آشغالهای حذف شده توسط آشغالگیرهای مکانیکی، تابعی از خصوصیات فاضلاب است. آشغالهای شستشو نشده و فشرده نشده میتوانند حاوی 10٪ تا 20٪ مواد جامد خشک با چگالی متغیری از 600 تا 1100 کیلوگرم بر متر مکعب باشند. مشخصات عملکرد معمول برای فرایندهای شستشو و کامپکتور شامل 90٪ کاهش در محتوای مواد آلی و افزایش 50٪ در ماده خشک است.
در واحدهایی که به صورت مکانیکی تمیز می شوند، چنگک ها یا مش های آشغالگیری، آشغال ها را به قسمت بالای آشغالگیرها منتقل می کنند ، جایی که آنها به یک کانوایر، واشر و کامپتور و یا ظروف قابل جابجایی، تخلیه می شوند. برخی از فرایندهای آبگیری از آشغالها درست در هنگام برداشتن آنها از فاضلاب انجام می شود. هنگام تخلیه مستقیم آشغالها از آشغالگیر به کانتینر، برای قرارگیری و حذف آسان آنها باید زمان کافی در زیر دریچه تخلیه در نظر گرفته شود. نوار کانوایر رایج ترین روش حمل و نقل آشغالها است. آشغالگیرهایی که تخلیه را از طریق کانوایرها انجام می دهند باید دارای زمان كافی باشند تا در صورت نقص نقاله ها، بتوانند از ظروف استفاده كنند. آشغالگیرهای اسکرو ، معمولاً در سیستم بسته استفاده میشود که به کنترل بو نیاز دارد. کانالهای همراه با دریچه زیر آبی فقط در ترکیب با شستشو دهنده یا کامپکتور استفاده میشوند.
برای تکمیل انتقال آشغالها مواد باید مطابق مقررات محلی، برای دفع منتقل شوند. دفع آشغالها به طور معمول در محلهای دفن زباله شهری صورت میگیرد. با این حال ، محدودیتها برای دفن آشغالها به طور فزایندهای روز به روز سختگیرانه تر میشوند. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (ایالات متحده EPA) روش 9095B (معروف به تست مایعات فیلتر رنگ) را برای اندازهگیری حداکثر رطوبت در آشغالهای دفن شده مورد استفاده می دهد، که نباید آب آزاد در ترکیب آنها حضور داشته باشد. طراح باید این قوانین را برای دفع آشغالها دنبال کند.
اسپیناس با رویکرد ارایه خدمات و راه کارهای موثر و بهینه در تامین و تجهیز تکنولوژی های تصفیه و بازیافت آب و پساب فعالیت می کند.
این شرکت در سال 1392 فعالیت خود را بصورت بازرگانی آغاز کرده است. از سال 1394 تمرکز شرکت بر تکنولوژی های ویژه ای چون MBR و … ادامه مطلب